WESTHOEK
Met een verwendag en een actie voor verenigingen nam Diksmuide een stevige start bij het uitrollen van UiTPAS. Maar het mag nog groter worden volgens Sylvie Anzempamber, vrijetijdscoördinator van Diksmuide. Samen met Poperinge, Zonnebeke en Ieper vormt Diksmuide de pilootgroep voor UiTPAS in de Westhoek. Een bezoek aan CC Kruispunt.
Het is dansles als ik aankom in CC Kruispunt, tevens het culturele trefpunt voor de stad Diksmuide. Dames maken elegante passen, luide muziek klinkt door de gangen. “We gaan even de deur sluiten”, glimlacht Sylvie Anzempamber. Zij heeft er stilaan anderhalf jaar UiTPAS opzitten en blikt tevreden terug. “Op korte termijn hebben we wel wat kunnen realiseren”, zegt Sylvie, “Van in het begin hebben we sterk gewerkt op het kansentarief.” Dat toont zich ook in de cijfers voor UiTPAS Westhoek: van de 4423 pashouders zijn er 2236 rechthebbenden op een kansentarief. “Nu, we moeten eerlijk zijn: daar zitten misschien wel wat slapende pashouders bij. Want dat is toch de ervaring: mensen tekenen in op de pas, maar laten die dan in hun zak zitten en vergeten ‘m te gebruiken. Daar willen we iets aan doen.” De uitdagingen in de Westhoek blijven groot. Mobiliteit vormt een barrière. “Voor de mensen met kansenstatuut kunnen we de bewegingen tussen de steden goed bijhouden, via de interne verrekeningen. Een paar enkelingen laten zich niet tegenhouden, maar over het algemeen blijft mobiliteit een drempel.”
Getuigenissen werken
Sylvie (links op de foto) nam een vliegende start in Diksmuide door acties op te zetten. “Op een UiTPAS verwendag kregen we een veertigtal mensen over de vloer. We presenteerden het stedelijke publieke aanbod samen met concertclub 4AD en de IJzertoren. We deden dat aan kleine tafeltjes. We hadden ook een Welzijnsschakel mee in de voorbereiding, we zorgden voor een hapje en een drankje, alles om de mensen zich thuis te laten voelen.”
Maar de grote sprong maakten ze in Diksmuide door te werken met de verenigingen. “We hadden een vorming georganiseerd in samenwerking met een vereniging waar armen het woord nemen. De getuigenissen werkten. Verhalen van mensen werken om verenigingen warm te maken voor UiTPAS. Voor veel van die verenigingen is armoede een ver-van-mijn-bed-show, en nu konden ze zich er een beeld bij vormen.” Intussen sloten zich in Diksmuide tal van verenigingen aan bij het systeem, van een tafeltennisclub tot het Huis van de Mens. “Het blijft werken”, zegt Sylvie, “Persoonlijk aanspreken lukt nog altijd het beste.” Dat verenigingen zelf veertig procent bijdragen aan het kansentarief vormt geen probleem. “Men ziet ook dat de instroom nog vrij beperkt en hanteerbaar is.”
Sowieso zijn de vergaderingen voor verenigingen eye openers. “Dat is best confronterend voor hen. Zo zie je dat verenigingen constateren dat ze voornamelijk een intellectueel aanbod hebben en weinig of geen contact hebben met mensen in armoede. Het mooie is dat er een begrip ontstaat, dat er een inzicht komt dat er mensen zijn die niet aan bod komen. Die vereniging kan daar dan misschien niet meteen zelf iets aan doen, maar ze hebben intussen wel het begrip.” Sylvie wil daar op termijn lessen uit trekken voor de programmatie. “We hebben een clubje gemaakt in samenwerking met het sociaal huis. We gaan in groep naar vertelnamiddagen of familievoorstellingen. Achteraf evalueren we dan. Hopelijk kunnen we hier ook werkpunten uit halen.”
Tegelijk blijft communicatie een werkpunt: “Eerst hebben we met onze UiTPASpartners gewerkt aan financiële drempels. We waren tot nu toe dus vrij geconcentreerd op het kansentarief. De komende tijd moeten we weer breder mikken in onze communicatie. Anders creëren we het beeld dat de UiTPAS enkel een kansenpas is.”